Pamiętam, jak dwa lata temu z pewną osobą rozmawiałam o tej sytuacji. Zaginięcie człowieka. Niestandardowe, bliskie, żywe. Wiecie, znajomi dalszych znajomych, ciężki czas, tragiczna sytuacja. Dla mnie jako obserwatora i jeszcze pewnie sporej części innych osób, sytuacja przykra. Jednak to nie my straciliśmy bliską osobę. To ona ją straciła…
Sezon chorób, szarego dnia, długich wieczorów, jak również długich swetrów i miliarda kubków ciepłej herbaty uważam za otwarty. Jesień wdarła się do nas dość nagle. Jej pierwsze objawy zauważyłam już pod koniec sierpnia, gdy za oknem mojego domu liście jednego z drzew (i nie był to kasztan) zaczęły żółknięć. Teraz to już trzy drzewa. Smutny jest fakt, iż to dopiero początek jesieni. Jak ją zatem przetrwać?
Tytuł tego postu brzmi jak cytat Paulo Coelho, czyż nie? Trochę wyświechtany, prosty, nawet banalny. Taki jest tytuł książki, którą ostatnio przeczytałam. Napisana przez Raphaëlla Giordana, opowiada o Camilli, która zgubiła pasję w życiu, jego sens i cel. I odnalazła je wówczas, gdy zrozumiała, że ma jedno życie. Jak do tego doszła?
Handel – długie lata wydawał mi się czymś, do czego nie mam serca, talentu i chęci. Masz mieć wyniki, sprzedawać więcej, zachowywać się według wyznaczonych zasad, których jest dużo. Twoja indywidualność zostaje zabita – zostają paragrafy i ona – sprzedaż. Niby zwykła praca, za najmniejszą krajową, a potrafi zniszczyć psychicznie. Takie miałam podejście. Jakie jest ono teraz, po kilku tygodniach pracy w handlu? Sprawdź!
Zastanawiałeś się kiedyś kim jesteś? Pytanie trudne, o ile nie najtrudniejsze w życiu. W jego skład wchodzi dużo innych, mniejszych pytań. Jednak finalnie odpowiedź na pytanie „Kim jestem” pojawia się i jest prosta. A jak ją znaleźć? Gdzie szukać i jakimi kategoriami się kierować? O tym przeczytasz w tym poście – zapraszam!
Kawa zaparzona, słońce za oknem, a ja mam chwilę wolnego, w pędzie samych zmian, by napisać Polecajki. Systematyczność to nigdy nie była moją mocną strona – do teraz. Dlatego dziś siadam, piszę i przedstawiam to, co przez ostatni tydzień bardzo pomogło, zainspirowało i sprawiało uśmiech. Zapraszam!
Wszyscy mamy oczekiwania – nie można temu zaprzeczyć. Czasem są one mniejsze, czasem większe. Kierowane wobec siebie, wobec partnera czy dzieci. Momentami wobec życia. Przychodzi jednak taki moment, w którym roztrzaskują się one o ziemie. Co pozostaje? Bałagan, żal i ból. A najzabawniejsze jest to, że roztrzaskują się za każdym razem. Mimo to dalej je mamy.
Dziś świat blogerski bawi się na See Bloggers. O jak ja im zazdroszczę! Aż żałuję, że nie zdążyłam się zapisać. Tak to jest, jak się nie planuje, nie zapisuje. Po BCP w Poznaniu byłam w wielkim szoku, jaki ten świat jest wielki (blogerów). Jak ważne jest słuchanie rad mądrzejszych. Jak profesjonalnie i poważnie należy podchodzić do tego, co się robi.
Pamiętam jedne z zajęć na uczelni, podczas których była omawiana teoria Zygmunta Freuda o świadomości, podświadomości i nieświadomości. Świadomość jest tym, co znasz i wiesz. Podświadomości jest miejscem, w którym informacja jest pomiędzy świadomością i nieświadomością. Istnieje też nieświadomość, która została porównana do wielkiej góry, której nie widzimy. W tym wszystkim jest jeszcze ona – intuicja.
Jest wiele książek wartych uwagi. Jest też wiele gatunków, które potrafią jednego zachwycić, a innego zniechęcić. Dziś przedstawię Wam książkę, dzięki której zaczęłam sięgać po autobiografie – gatunek, który moim zdaniem, przekazuje najwięcej. Mój wybór padł na książę „Jedz, módl się, kochaj”. Zapraszam!