Porażki to życiowe lekcje, a momenty złe to są po to, byśmy doceniali te dobre – znane, odgrzewane prawdy życiowe. Niby je znamy, niby akceptujemy, ale jak się auto popsuje, w pracy jest nerwówka, a do tego nie potrafimy pomóc bliskim, którzy mają gorzej… to jakby to wszystko blaknie. Nie mówiąc już o naprawdę wielkich dramatach, które nas spotykają. Wtedy to włóżcie sobie to wszyscy do tyłka.
Przy okazji nowej cyferki w kalendarzu, część osób robi sobie postanowienia noworoczne. Inni cóż – decydują się, że od teraz ich życie się zmieni, że zaczną od nowa. Tylko ile razy można zaczynać? Przyznam się szczerze, że dużo. I dodatkowo można mieć z tego dużo satysfakcji.
Jesteśmy coraz starsi – odkrywcze, doprawdy. Cyferki w kalendarzu pędzą, składając się w tygodnie, miesiące i lata. I tak oto za niedługo moje cyferki poskładają się w 25 lat życia. Część osób jest już po tym tragicznym momencie, niektórzy w trakcie, inni mają to przed sobą. Dlaczego „tragiczny moment”? Bo uświadamia Ci, że czas zasuwa, dość szybko.
Varius Manx ma taką fajną piosenkę, którą chyba każdy zna… „Pocałuj noc”. Przesłaniem tego utworu jest jedno – uwolnij się od tego, co Cię ogranicza, zapomnij się… i tańcz. Każdy z nas przeżył nie jedną imprezę, nie jedno spotkanie ze znajomymi czy nawet obcymi. Kiedy „zapominamy się i tańczymy”? Po alkoholu. Bo na trzeźwo sami przed sobą się wstydzimy… ale w sumie…. po co i dlaczego?
Dzień dziecka – kiedyś lubiłam to święto, bo było też moje. Teraz jestem jakby wykluczona. I mam focha, bo mama i tata już nie dają mi 50 zł na głupoty. Teraz w Dzień Dziecka sama siadam do pracy i zarabiam… nieco więcej. Czy jest lepiej niż wtedy?
Ludzie dzielą się na dwa typy – na tych, którzy pójdą sami do kina lub teatru, i na tych, którzy nie. Powody do tego, by pójść samemu np. do kina, bywają różne: brak towarzystwa, chęć zobaczenia filmu w spokoju. A co jeszcze przemawia za tym, by pójść samemu do kina czy teatru?
Jesteśmy różne – czasem wręcz skrajnie. Jednak jako kobiety, mamy kilka punktów sprzecznych. Podobną naturę, instynkt, przeżycia. Czasem pozwalamy, by one nas łączyły, a czasem by dzieliły. Kobieta to specyficzna istota, którą w mojej opinii, nie do końca da się pojąć logicznym rozumem. Ale to chyba dobrze…
Jak co roku, w okolicach pierwszego tygodnia listopada, w centrach handlowych i sklepach zaczyna panować „świąteczny” klimat. Bożonarodzeniowy wystrój, świąteczne piosenki i oferta sklepów przygotowana specjalnie na ten dni. Można oszaleć, można to ominąć, a można się w tym zatracić i „poczuć magię świąt” już w okolicach 16 listopada. Ale dlaczego sklepy już 1,5 miesiąca wcześniej zaczynają gorączkę, która ostatecznie wybucha w okolicy 20 grudnia?
Pamiętam, jak dwa lata temu z pewną osobą rozmawiałam o tej sytuacji. Zaginięcie człowieka. Niestandardowe, bliskie, żywe. Wiecie, znajomi dalszych znajomych, ciężki czas, tragiczna sytuacja. Dla mnie jako obserwatora i jeszcze pewnie sporej części innych osób, sytuacja przykra. Jednak to nie my straciliśmy bliską osobę. To ona ją straciła…
Sezon chorób, szarego dnia, długich wieczorów, jak również długich swetrów i miliarda kubków ciepłej herbaty uważam za otwarty. Jesień wdarła się do nas dość nagle. Jej pierwsze objawy zauważyłam już pod koniec sierpnia, gdy za oknem mojego domu liście jednego z drzew (i nie był to kasztan) zaczęły żółknięć. Teraz to już trzy drzewa. Smutny jest fakt, iż to dopiero początek jesieni. Jak ją zatem przetrwać?
